Pozadu dovhi pereydeni myli –
My ne dolaly shche stilky zrodu –
Ale chiba chto shukav idyliyi
V Tobi prysvyachenomu pochodi?

Try sotni dniv, mov try sotni krukiv, –
De z to nastachyty stril na koznoho?
Pozadu – muky, rozpuky, skruchy
V mistach znekrovlenych i poroznich.

My – saranoyu pid znakom Hospoda
Na cey Yehypet hryademo movchky,
I chay polyazut' nevirni pokotom:
Zahony nashi – mov zhrayi vovchi.

A koni nashi krylato dychayut' –
Kovtayut' nizdryamy volyu stepu,
Suvori z vershnyky znochi stycha
Lysh molytvy promovlyayut' do Tebe.

Pozadu chrest nam – gerlyga Pastyrya,
I shlyach prosteleno do bezodni.
Zdayet'sya, dolya odna – upasty,
Z pochodu ne povernutys' zodnomu.

I vze pochid – ne pochid, a snyvo,
Mechi, i sidla, i obriy – marevo.
A slidom kruky letyat' linyvo,
V tumani tanut' penaty y lary.

Ydemo vpered kochovymy ordamy,
Na schodi – sonce ta chrest na zachodi,
Choda uze ne zvuchyt' akordom,
Z lystamy my ne shlemo vze ptacha.

My – lysh pokora Chrestu y do schodu
Ydemo ruyinamy oshalilo...
Ta chasom snyt'sya – naykrashcha vrodoyu
Na skli malyuye oblychchya myloho.