Kochannya yak metelyk – zachochesh ne piymayesh,
Ne rozumiyesh poky ne vtrachayesh.
Cinuy koznu chvylynu, ciluy bez prychyny,
Zavzdy pam’yatay, shcho...
Kochannya yak metelyk – zachochesh ne piymayesh,
Ne rozumiyesh poky ne vtrachayesh.
Cinuy koznu chvylynu, ciluy bez prychyny,
Nikoly ne zabuvay...

Vony ne buly znayomi, prosto perechozi,
Zustrilys' pohlyadamy u vahoni metro.
Navkolo svoyich serdec' vazki ohorozi
Rokamy buduvaly, teper vse odno.
Yiyi nebesna blakyt' v polon zachopyla
Usi yoho dumky, ne pidibraty sliv.
Nache stina v Berlini pala yiyi kryha,
Shcho spovishchalo pro kinec' sirych dniv.
Dumky plutaly, a stanciyi mynaly,
Navkolo tysyachi problem zlylys' v odnu.
Tepla ochey obom ne vystachalo,
Teper pyly do dna svoyu elehiyu.
Nema tiyeyi syly, shchob yich teper spynyty,
Sylnishyi za usich, yak zavzdy tilky chas.
Vin viddilyaye te shcho treba, nache syto,
I zalyshaye z tym, shcho ye, kozen raz.

To buv lysh son – ilyuziya polotu,
V staromu misti prokynulysya dvi dushi.
Yich imena myttyevo peredaly po drotu,
Rozplutaly klubok samotnosti po nytochci.
Zemlya zrobyla kilka obertiv na zustrich doli,
Tym chasom Vsesvit vidlik uvimknuv.
Miz vsich lyudey pid soncem rozpodilyv roli,
Retelno yak zavzdy – nikoho ne zabuv.
Hrim sered yasnoho neba, parasoli vdoma,
Prohnoz cherhovyi raz zbrechav, to y shcho teper
Pid zemlyu yich za ruku vela chyyas' tam volya
Nache po nebu radary helikopter.
Vony ne buly znayomi, prosto perechozi,
Zustrilys' pohlyadamy u vahoni metro.
Navkolo svoyich serdec' vazki ohorozi
Rokamy buduvaly, teper vse odno.