Nebo, yakyis' tam klaptyk paperu ne zmoze v sebe vmistyty usyu krasu tvoyu,
Tebe, kochayu prosto bez tyamy, mozlyvo i bez prychyny, ale ya v rayu.
Tut na Zemli, zdayet'sya znayshov prychynu cherez yaku ya ranishe ydu do snu,
Ranok, pro tebe persha dumka, svizyi spohad, daye na den snahu.
Sprahu moyu vtamuye tilky tviy podych, yoho na myt' ya pocuplyu i povernu,
Zyty bez tebe, vze bilshe ne mozu, chy prosto ne chochu – ne zbahnu.
Yanhole miy, ne zalyshay nikoly mene samoho, ne pokyday,
Kryla meni ne obrizay slovamy, ne paday slozamy, sercya ne kray.

Pryspiv:
Ya ne buv tam, de ty, ne ne bula de ya,
Kolir soncya meni shepoche ti slova. (ves' kuplet – 2)

I znovu vse yak zavzdy, i znovu vse po kolu,
Na serci tyahar vazkyi, koly nemaye vdoma.
Chvylyny mov iz humy, ochi na ekran,
Slova ne doberu, shchob opysaty sviy stan.
Ochikuvannya rize, ochikuvannya b’yet'sya,
U hrudyach tak styskaye – ne mayu bilshe syl.
Koly z pozbavysh bolyu moye strazdalne serce,
Nareshti znimesh z noho rozcharuvannya pyl?

Pryspiv