Vechir kolyshe poranenu tyshu,
Pohlyad syahaye nebes,
Mriyi okrayec' na spohad zalyshu,
Shchob ne zabuty tebe.

Shcho nam sulyat' shche dorohy hryadushchi:
Shkvaly zirnyc' chy lavyn,
Rozsypy istyn nasushnych i sushchych,
Chy vze pozmakana syn?

Hodi hadaty! – Kozna doroha,
Nevid', po suti, zavzdy,
Tilky vid zavtra novych dvi dorohy
Y nevidi dvi – choch kudy...

Vyvirok ochi, yak postril shrapnellyu
Iz potoybichnych svitiv;
Vechir smereku pryade, yak kudelyu,
Inshych ne zviduye vtich.

Zyty, prystanyshchem buty yedynym,
Moze y toho zakortyt';
Tycho splyvayut' chvylyny, hodyny –
Viter v smerekach vze spyt'.