Yichaly kozaky so sluzby domoy.
Na plechach pohony, na hrudyach chresty.

Yidut' po dorozi – papasha stoyit'.
– Zdrastuy, papasha. – Zdorov, synok.

– Rozkazy, papasha, yak sim’ya zyve.
– Sim’ya, slava Bohu, prybavylasya:

Zena molodaya za pam’yatyu zyla,
Ot chuzoho muza dytya rodyla.

Syn otcu – ni slova, sidaye na konya,
Na konya hnidoho i mchyt'sya domoy.

Doyizza dodomu – zena y mat' stoyit',
Ta stoyit' z ulybkoy zena y yiyi synok.

– Prosty, miy synochok, zenye ty molodoy.
– Tobi, mat', proshchayu, zenye ze – nikohda.

Zablistala sablya v kozac'koy rukye,
Zletila holovushka z nyevyernoy zenye.

– Oy synku, miy synku, sho z ty narobyv?
Maluyu dytynu navik osyrotyv.

– Zenu pochoronyat', dytya lyudy voz'mut',
Minya, molodoho, v Sybir otoshlyut'.