Oy na hori, oy na hori orel vodu nose.
Stara maty svoho syna vecheryaty prose.

– Oy yesh, mamo, oy yesh, mamo, koly navaryla,
A ya pidu do divchyny – divchyna myla.

Oy divchyna moya myla, shcho z ty narobyla?
Klyche maty vecheryaty – vecherya nemyla.

– Luhom idu, konya vedu. Rozvyvaysya, luze.
Svatay mene, kozachenko, lyublyu tebe duze.

Choch ty svatay, choch ne svatay, choch tak ne curaysya,
Shchob ta slava ne propala, shcho ty zenychavsya.

– Zenychavsya, ne curavsya, dumav – moya bude.
Chy sam ne vzyav, chy Boh ne dav – rozrayaly lyudy.

Oy yakby z ty, divchynonka, bula b bahatenka,
Vzyav by tebe za ruchenku, poviv do batenka.

– Oy yakby z ya, kozachenko, bula bahatenka,
Ne zvernulas' ya by do tebe, do tvoho batenka.

Oy yakby ze, kozachenko, sim pariv voliv mala,
Ya b takymy zenychamy chatu pidmitala.

– Boday ze ty, divchynonka, todi zamiz vyishla,
Yak u poli kray dorohy ruta m’yata ziyshla.

– Boday ze ty, kozachenko, todi ozenyvsya,
Koly u mlyni na kamini kukil urodyvsya.

Doshchyk piyshov, m’yata ziyshla, pryishla vesna molodaya.
Todi divchyna zamiz vyishla, kukil ne vrodyvsya.

A u mlyni, na kamini kukil ne vrodyvsya.
Staryi kozak, yak sobaka, dosi ne zenyvsya.