U solodkych rosach ranok prokydayet'sya,
I krasa, i velych – ce moya zemlya.
Ya z u ridne misto zavzdy povertayusya
Tut moye korinnya i dusha moya. (2)

Pryspiv:
Zvidusil nesu ya lyubov,
V ridnyi kray, u misto moye.
Zvidusil vertayusya znov,
Lysh tudy, de vse dlya sercya dorohe
Zapletu v rankovu rosu
Vsyu lyubov, shcho plekala zavzdy
Vse teplo u dolonyach nesu
Y na krylach pospishayu syudy.

Vulyci strichayut' z tysyachi dorih,
Topolynym cvitom stelyat'sya pid nohy.
Ya ne zabuvayu ridnyi sviy porih,
Bo lyshe syudy vedut' usi dorohy. (2)

Pryspiv