Ty mene nazyvav – soncem doli y zyttya
I yak zertvu meni – nis svoyi pochuttya!
Hovoryv, shcho zyttya ne u radist' Tobi,
Koly poruch nema moho sercya y tepla!

Pryspiv:
Ne bohynya ya! Ni!
I ne treba meni
Prynosyty v vohni
Zertvy tila y dushi!
Ya proshu – zberezy!
Zberezy nazavzdy
Virnist' sercya svoho
Dlya kochannya moho!

Ty meni obicyav – nebo, hory y morya!
Zustrich kozna bula, nache rannya vesna!
Na vustach ya Tvoyich slid lyshala svoyich
Ta u mriyach Tvoyich zavzdy buv tilky – hrich!