Dozvol meni, maty, krynycyu kopaty,
Chy pryidut' divchata vody nabyraty?
Oy pryishly divchata vody nabyraty,
A moyu divchynu ne pustyla maty.

Dozvol meni, maty, korchmu zbuduvaty,
Chy pryidut' divchata pyty ta hulyaty?
Oy pryishly divchata do korchmy hulyaty,
A moyu divchynu ne pustyla maty.

Dozvol meni, maty, na lavci lezaty,
Chy pryidut' divchata tilo vyryadzaty?
Oy pryishly divchata tilo vyryadzaty,
A moyu divchynu ne pustyla maty.

– Idy, idy donyu, idy, idy z chaty,
Ta ne kazy, donyu, shcho ye v tebe maty.
Idy, idy, donyu, idy, ne barysya.
Zi svoyim mylenkym naviky prostysya.

A taya divchyna na sviy rozum mala,
Obnyala kozaka ta y pociluvala,
Obnyala kozaka ta y pociluvala,
Tomu kozachenku vona prokazala:

– Oce z tiyi nizky do mene chodyly,
Oce z tiyi ruchky hostynci nosyly,
Oce z tiyi brivky na mene morhaly,
Oce z tiyi hubky mene ciluvaly.