Bude nam z toboyu shcho zhadaty
Pislya dovhych zvablenych nochey:
Vyvchyv ya dalekyi zvuk harmaty –
I tryvoznyi blysk tvoyich ochey.

Tvoyi ochi – kvity temno-syni
Na uzbichchi radisnych dorih,
Chy zustrinemos' z toboyu znovu
Na svoyich dorohach boyovych?

Budut' strilny rozryvatys' hlucho,
Zadryzyt' vid vybuchiv zemlya,
Vyidesh ty v tu storonu – posluchay,
De v bahryanych polum’yach polya.

I pochuyesh hriznu bornyu voli,
Obillyet'sya krov’yu bilyi shlyach,
Budut' chlopci yty suvorocholi
V siruvatych, nache nich, ryadach.

I proydut' vony bezmeznym krayem
Kriz' ruyiny sil, derev i trav,
I, napevno, ty toho zhadayesh,
Chto lyubov i muznist' poyednav,

Po Vkrayini sumno viter viye,
Hne dodolu tonkyi verboliz...
My do vas ne vernemos' nikoly –
Shkoda vashych dozydan i sliz.