Yshly strilci do boyu ta y na voroha
I vsi zakrychaly: "Oy ura, ura!", Marusya.
I vsi zakrychaly: "Oy ura, ura!"

Az tam staryi bat'ko okopy kopav,
Vin zdaleka bachyv, yak strilec' upav, Marusya.
Vin zdaleka bachyv, yak strilec' upav.

A vin svoyim ochkam ta y ne doviryav –
Pidiyshov vin blyzche, a to yoho syn, Marusya.
Pidiyshov vin blyzche, a to yoho syn.

– Oy synu miy, synu, dytyno moya,
Za shcho tebe vbyla voroza kulya, Marusya.
Za shcho tebe vbyla voroza kulya.

Vzyav chotyry doshky, zbyv domovynu,
I shche raz zaplakav: "Oy synu, synu!", Marusya.
I shche raz zaplakav: "Oy synu, synu!"

Pryishov bat'ko z voyny, siv v kinci stola,
Pidpersya rukoyu – bolyt' holova, Marusya.
Pidpersya rukoyu – bolyt' holova.

Zinka yho pytaye: "Shcho za novyna,
Shcho ty pryishov z voyny, a syna nema", Marusya.
Shcho ty pryishov z voyny, a syna nema".

– Oy zinko, oy zinko, nash syn ne zyye,
Vin na svoyich hrudyach zemlyu trymaye, Marusya.
Vin na svoyich hrudyach zemlyu trymaye.

Zinka yak ce vchula, revno splakala,
Pishla u sadochok, zyttya viddala, Marusya.
Pishla u sadochok, zyttya viddala.

A pro ce Marusya yak dovidalas',
Pishla do Dunayu, v Dunay vtonula, Marusya.
Pishla do Dunayu, v Dunay vtonula.

A bat'ko za synom vazko zatuzyv,
Vyinyav revolvera – sam sebe zabyv, Marusya.
Vyinyav revolvera – sam sebe zabyv.