Nakryla nichka ta y tychesenko
Zemlenku kruhom,
Lysh viter mryaky zene zlehenka
Nad rozispanym luhom.
I do lyubovy naklykaye
Charivnychenko-soloviy,
A misyac' sribnyi roztyahaye
Charivnu pryazu mriy.
Tam pry okopach na dolyni
Stoyit' poruchnyk molodyi,
Yomu shchochvyli vylitaye
Zitchannyachko z hrudey:

Pryspiv:
"Spy, divchyno, spy, kochana,
Zoloti mriyi sny,
I pro mene, hlubonko,
Ne zabud', spimny".

A tam u L'vovi muzyky hrayut',
Tanec' zvavo yde.
Divochi ochi, yak zori syayut',
Lyubka vsim pered vede.
I usmichayet'sya charivno,
I klonyt' holovu na hrud',
A sotnyk prosyt', sotnyk molyt':
"Kochana, ne zabud'!"
Siriye ranok, svitla hasnut',
Tyaziye sonna holova,
A sotnyk shepche shche do ushka
Proshchalniyi slova.

Udaryv hranat, yak hrim hremuchyi,–
Zemlyu rozhornuv,
Zbudyv okopy i lis drimuchyi,
I stavok, shcho vze zasnuv.
Tam pry okopach na dolyni
Lezyt' poruchnyk molodyi,
Yomu potichkom vyplyvaye
Chervona krov z hrudey.
I stychlo vse dovkola,
Stavok zasnuv, zdrimnuvsya lis,
A tilky viter na sosnyni
Zitchannya tyche nis.