Lety, moya dumo, v vechirnyu hodynu
Daleko, daleko v svity.
Lety, moya dumo, hen v tuyu chatynu,
De sluchav ya kazky kolys'.

Zyla v tiy chatyni divchyna kochana,
A, moze, zyve – to vklonys',
Skazy yeyi slovo bolyuche, yak rana,
Shcho ya vze ne toy, shcho buv kolys'.

Shcho hasne miy pohlyad i tychne miy holos,
I skibky zoraly cholo,
Povoli v nevoli syviye miy volos,
A ternya u serci vroslo.

Skazy yeyi slovo, chay dushu rozradyt',
A serce yiy skaze: "Korys'!"
Nay marno ne plache, nay marno ne tuzyt',
Bo ya vze ne toy, shcho buv kolys'.