Hey tam u Vilchivcyach, tam divchyna zyve,
Vid neyi, mov vid soncya, prominnyam yasne b’ye
Smiyut'sya kari ochi, mov zori sered nochi,
Vid neyi, mov vid soncya, prominnya yasne b’ye.

Do toyi divchynonky chorunzyi zachodyv
I v karych ochenyatach spokiy dushi vtopyv.
Chy vdoma chy na poli vin klyav neshchasni doli
I z zlosti dvi rosiys'kych dyvizyyi rozbyv.

Az raz u temnu nichku, yak svit bezzurno spav,
Tayemnymy stezkamy moskal na polk napav.
Yak lev, nash Chernyk byvsya, i vin vkinci vtomyvsya,
I razom z tovarystvom v nevolenku popav.

Teper vin masheruye v dalekyi Sybir
I ochi vse zvertaye do tychych yasnych zir.
Och skilky raziv vin hlyane, to Vilchivec' spom’yane,
I dyvyt'sya tak sumno v syniyuchyi prostir.