Spovnylas' mira, krov brativ,
Nelyuds'ki zlochyny kativ,
I zhanblena narodnya chest'
Zrodyla mest', krivavu mest'.

Nay hromy hryanut' v nashu skran,
Nechay zaymet'sya v hrudyach hran,
Nastav vze chas, pryishla pora:
"Urra, u biy! Urra! Urra!"

Nas klyche zov velykych diy,
I z krovy zrodzenych nadiy,
A hordyi duch davnych mohyl
Stalyt' nam hrud' zalizom syl.

Nam ne strashnyi ni rev harmat,
Ni spysy travlenych hromad;
Strashnishyi nam moskovs'kyi knut,
Kleymo rabiv i hanba put.

A lyazem my – voskresne hniv
Kolyshnich lit, bezsmertnych dniv;
Zdrihnes' Beskyd vid nashych chet –
Zachnet'sya spravzniy nash benket.