Znovu teplyi vechir pohlynaye nich.
Dvi dushi pereplelysya tycho, vich-na-vich.
I zburnuly v vodu, kaminec' na dvoch
Do nebes tak blyz'ko tyahnut' ruky do zirok.

A des' tam pozadu, misyac' sobi vpav.
Potopyv yich pohlyad – sribnym syayvom nazdohnav.
Osvityv ti mriyi, shcho nalezat' yim.
Povernuv do rayu niznym dotykom svoyim.

Pryspiv:
Chay uvi sni buttya zupynyt' cya myt',
Shchob den vichnistyu stav.
Nestrymnyi vohon, shcho v hrudyach tak horyt'.
Vin stav by y tvoyim, kochannya ne spyt'.

Chto z ce povertaye u realnyi svit.
Chto z ilyuziy vytyskaye bil pochmurych dniv.
Ta kochannya vichne, yak ze ne kruty.
Proty chasu y proty voli – vichne na zemli.

Pryspiv (2)