Obiymy, koly pohano z usich storin,
Obiymy, shche rano, ce shche ne finish nashoyi chistori,
I pusto na stoli, tilky tysha i tvoye foto,
Obiymy mene, ce vazlyvishe, niz banknoty.

Movchyt' sotovyi, chay z berhamotom tviy cholone,
Obiymy mene, ya prynesu tobi Sonce v dolonyach,
Sliplyat' promeni, tvoyi obiymy ni na shcho ne prominyav,
Tam, de palayut' zirky – tam ne pracyuye rouminh.

Obiymy, koly ne znayesh de vychid,
I vdoma tycho, i vazko dychaty, vze ne do smichu tobi,
Nechay use vze kupleno, za vse proplacheno,
Ty prosto obiymy – i zrozumiy – ne vse shche vtracheno, ey!

Pryspiv:
Obiymy mene...

Obiymy mene, koly bilshe ne strymaty sliz,
Obiymy, koly tak temno i cholodno skriz',
Padayesh vnyz, i beton z zalizom dushyt',
Obiymy, koly tobi zlist' z’yidaye dushu.

Obiymy, koly zabrakne sliv, koly navkolo snih,
I ty niyak ne vidchuyesh vesny,
Obiymy, koly ne bachysh sniv, moye teplo viz'my,
Bo my shche zustrinemos' – svit tisnyi.

Obiymy, koly tak chochesh krychaty vid bolyu,
Varto pochaty, i zyttya vybyvaye z koliyi,
I vstaty z kolin vze ne vystachaye syly,
Obiymy mene, i pryhaday, de tvoyi kryla.

Pryspiv

Koly ne virysh, shcho vse bude dobre,
Koly na lizku lyshe odna kovdra,
Koly chochet'sya lizty na stiny,
Zamist' obiymiv tilky postrily v spynu postiyno.

I serce b’yet'sya tak sylno,
Chochet'sya vtikty tudy, de ne tyahne mobilnyi,
Vsi pochuttya tvoyi kuplyayut' optom,
Kudy podilys' yiyi konversy stoptani?!

Pryspiv