Oh, mamy, oh...

Pryspiv:
Oh, mamy.
Oh, mamy, mamy blue.
Oh, mamy blue.
(Oh, mamy, mamy).
Oh, mamy.
Oh, mamy, mamy blue.
Oh, mamy blue.

Pomyraye den, ya odyn
blukayu tycho u virshach, shcho pysav tobi u synich snach,
Nich zahlyadaye u vikno,
Malyuye tviy portret prominnyam mriy zahublenych u doshchach.
Kryk samoty i miy nevydymyi royal
kudys' nese moyi dumky, nese moyu pechal,
Spohad, shcho zihriv nas, to ne chvylya hodyn,
Ya tak stomyvsya buty odyn.

Zupynyvsya chas,
Osinni zlyvy klychut' nas,
Kozna chastka moho tila pam’yataye tviy ekstaz,
Ty taka nesamovyta, mov vohon miz dolon
Ta ne chuty tvoyich krokiv i movchyt' telefon.
Vyhadayu son, tychyi son, dovhyi son
Ty uviydesh znovu vzyaty mene v polon
Bude tilky hlybyna tvoyich temnych ochey
i misyachna sonata lystopadovych nochey.

Pryspiv

Ya prysluchayus' v ostannye,
Viter nese opali slozy tvoyi i moyi,
I tychyi bil, tilky tychyi bil,
Ty zalyshyla meni na zhadku meni v pastci sirych dniv.
Bozevilni telehramy sliv ya shlyu navzdohin
tobi v pletyvo doshchiv,
Shcho znayut' tvoye tilo bezdohanne,
i zberezut' cyu melodiyu proshchannya.

Ya porynu v zabuttya, v solodke zabuttya,
Ya zhoriv u vohni, u svoyich pochuttyach,
Hortayu storinky napiv rozirvanych mriy,
Shcho lyshyly tak malo v pam’yati tvoyiy.
U temnim labirynti moyich vtrachenych spohadiv
Mov vidholos virshiv,
Ya znovu bachu tvoyu postat' spovytu plashchem
Prozorych spodivan u bezkrayniy nochi.

Pryspiv (3)