Znovu mriya prorosla iz dytyachoho chola,
Shchob zdiysnytysya kolys' na sviti,
Poletila nad zemleyu i torknulasya vona
Soncya, neba i travy, i kvitiv.

Pryspiv:
Nashi mriyi, nashi sny, yak teplo vesny,
Vsich zihriyut' i obiymut'.
I kolys', i kolys' mriyi, yak i my,
Pidrostut', pidrostut'.

Chay u nych vyrosta sribna muzyka doshchu,
I yasnoho soncya prominec',
Chay nadiya letyt' kozen den i koznu myt'
Do malenkych ta palkych serdec'!

Pryspiv (2)