Ya vid svoho sercya z kvitamy lyubovi
Viddala dlya tebe potayni klyuchi.
Chomu ty, kochanyi, zmovknuv na pivslovi
I v ochach tak temno – niby u nochi.
Rozpalyv bahattya, dushu roztryvozyv,
A teper boyishsya vohnyanych zirok.
Moze, ty rozdumav chy zlyakavsya, moze,
Shcho vidchodysh tycho v movchaznyi kutok?

Pryspiv:
Lyubov-chaklunka,
Vorozka tez.
Shchos' ty zahubysh,
Shchos' vidnaydesh.
Lyubov – ce zhuba,
Pusti slova.
Ta bez lyubovi
Vse tlin-trava.

Oy, vohon kochannya vidhorat' ne choche,
Choch cholodnyi pohlyad v noho vodu llye.
Chto tobi nakoyiv, chto tobi navrochyv,
Chto nasypav zillya u vyno tvoye?
Pro lyubov i zradu skazano bahato –
Chay proshchalne slovo dushu ne shkrebe.
Ta skazu, miy mylyi, bez moho bahattya
Ty uze ne zmozesh vidihrit' sebe.

Pryspiv