Prosyv u vitru postupytysya upertistyu meni
I byvsya u nesamovytosti, lyshav sebe na skli
Zamerzly kryla pid tvoyim viknom, horyat' ruyiny mriy
Shche myt' tomu ya poletity mih... zabyi...

Lamav tebe, lamav sebe, strybav u nebo
Ne dochekayusya vesny meni ne treba
Ya bachu stiny neskazanych toboyu sliv –
Polityka pryvatnosti, termin prydatnosti pochuttiv
Opalenyi podychom nechutnyi napivpohlyad
V tvoyich "I’m sorry" zaducha y smorid
Pauzy v slovach, krapky v dumkach,
Rozbytysya ob chmary shchastyt' tilky u snach
Sercebyttya zrostaye synkopamy
Vybuch, krapka, vybuch! – hluchi stohony
Taki bezhluzdi natyaky kumednoyi umovnosti
Smutok v betoni vse odne proroste,
Zapamorochyt'sya, vb’yet'sya, znykne v tumani
I prozohom schovaye v ochach kryvavi rany
I stysne hrudy niznist', potroshchyt' kaminnya
Znecineni cili kovtayut' sire povitrya...

Ni te shcho ya chuv,
Ni te shcho zabuv,
Ani de ya buv –
Tam ne bulo tebe...

Shchosekundy ya styskayu zuby
Ochi dolu, a dumky – v povitrya
Ya ne bratymu uchasti u vlasniy zhubi
De zamist' sliv – ziv’yale lystya
Vidkynuty usi dumky dlya ladu kosmetychnoho
Vydyma estetyka vbyvaye avtentychnist'
Doloni na doli dilyu klaptyamy faynymy
Pohlyad u pohlyad – vertykalne proshchannya
Ya ne stavatymu do hlobusa oblychchyam bilshe
U serci zyve... vidchuttya tyshi
Roste. Z’yidaye. Krutyt'. Lamaye.
Ta virysh? – znayu! Ya znayu, vychodu nemaye!
Ty chuyesh? A ya ohlushenyi tvoyim teplom
Ty bachysh? A ya zasliplenyi rozbytym sklom
I znayesh, miz krapel takoz traplyayut'sya kuli
Ya dychayu toboyu, v tvoyich ochach nuli...

Chto ya tobi, koly ty zakryvayesh ochi?
Chto ya tobi, koly prychodzu v tvoyi sny?
Chto ty meni, koly buty z toboyu – zlochyn?
Chto ty meni, skazy? chto ty meni?!