I
Rozplela svoyi kosy-doshchi
Na volohi tumany osin,
Poplyvly sribni dzvony dushi,
Znov mynule na pobachennya prosyt'.
Ya pidu de asfaltu nema,
Utoplyu svoyi mriyi v travach,
Zdrastuy, osin moya zolota,
De tak dovho mene shukala.

Pryspiv:
Ne vidpuskay,
Ne zalyshay na samoti,
Yaskravym zolotom
Vzirvy budenni siri dni.

II
Zakruzlyay mene osin u snach,
Pociluy u volohi ochi.
Rozkazy de ta pisnya zyve,
Shcho prychodyt' do mene shchonochi.
Nedopysana knyha buttya
Rozpochata toboyu i mnoyu,
Zovte lystya letyt' v nebuttya
I chovaye slidy za soboyu.

III
Ya pyshu tobi osin lysty
Kriz' cholodnu i dovhu zymu,
Ya toplyusya v moryach samoty,
Ty pryshly meni kryk zuravlynyi.
Day-no vyp’yu z tvoyich dolon
Nezbahnennoyi tyshi spokiy,
Rozpaly v moyim serci vohon –
Chay teche zolotym potokom.