Vidlitayut' u vyriy dumky moyi litni
I machayut' led'-led' zuravlynym krylom.
Vidlitayut' moyi tepli mriyi blakytni,
I osinnya zurba vze lyahla na cholo...

Ne tuzy, ne sumuy, shcho lita promynuly,
Zaspokoyu sebe ta ne strymayu sliz.
Ya vse bilshe i bilsh ozyrayus' v mynule,
Bo uze iz hory pokotyvsya miy viz!

A v dolyni tumany husti, syvo-bili,
Ne rozviyesh niyak, choch machay na vsebich,
Pered nym usi bezporadni y nevmili,
Prosto vechir pryishov, a za vechorom – nich!

To z ty pyi, veselys', ne plekay v serci tuhu,
Shche zyttya ne ziyshlo do shvydkoyi riky,
Ty radiy, shcho vono ne povtoryt'sya vdruhe,
I shcho v sviti ocim ty yedynyi takyi!

Ne tuzy, ne sumuy, shcho lita promynuly,
Zaspokoyuy sebe, bo pidesh u nebut',
Ty vse bilshe i bilsh ozyraysya v mynule,
Shchob pobachyt' yasnish svoyu mylu maybut'!

Ne tuzy, ne sumuy, shcho lita promynuly,
Shche zyttya ne ziyshlo do shvydkoyi riky,
Ty vse bilshe i bilsh ozyraysya v mynule,
Shchob pobachyt' yasnish svoyu mylu maybut'! (ves' kuplet – 2)