Nasnyvsya meni chudernac'kyi bazar:
Pid nebom u chystomu poli,
Dlya riznych lyudey,
Dlya shchedrych i sknar,
Prodavalysya rizni Doli.

Odni buly cariven ne hirsh,
A druhi – yak bidni Minyony.
Chto kuplyav sobi Dolyu za hrish.
A chto – i za milyony.

Dechto shchastyam svoyim platyv.
Dechto platyv sumlinnyam.
Dechto – zolotom zolotym.
A dechto – velmy sumnivnym.

Doli-vorozky, tasuyuchy dni,
Do pokupciv hornulys'.
Doli sami nabyvalys' meni.
I tilky odna vidvernulas'.

Ya hlyanula yiy v oblychchya smunte,
Dusheyu poklykala ochi...
– Ty, vse odno, ne viz'mesh mene, –
Skazala vona neochoche.

– A moze viz'mu?
– Ty sobi zatyam, –
Skazala vona suvoro, –
Za mene treba platyty zyttyam.
A ya prynesu tobi hore.

– To chto z ty taka?
Yak tvoye im’ya?
Chy varta takoyi platy?
– Poeziya – ridna sestra moya.
A pravda lyuds'ka – nasha maty.

I ya yiyi pryinyala, yak zakon.
I dyvo velyke stalos':
Mynula nich. I skinchyvsya son.
A Dolya meni zostalas'.

Ya vybrala Dolyu sobi sama.
I shcho zi mnoyu ne stanet'sya, –
U mene zodnych pretenziy nema
Do Doli – moyeyi obranyci.