Vyidy, zmuchena lyud'my
I odurena dumkamy,
Snamy, mriyamy, kazkamy,–
V lisi budem tilky my.
V lisi dzvonyat' solov’yi,
Vylyvayut' shchastya v zvuky,
Vylyvayut' v zvuky muky
Svitovi...

Vyidy! Ya narvu kvitok
I vstelyu tobi dorohu
Yak ulyubleniy, – yak Bohu,
Bo yedynyi ty miy boh.
Vyidy, v mukach kayattya
Ya obmyyus' sliz doshchamy
I ternovymy kushchamy
Ya shche raz proydu zyttya.
Stanu ya v svoyiy krovi
Nache holub bilyi stanu
I rozkryyu svoyu ranu,
V rani – rany svitovi.

I koly b usta tvoyi
Ne skryvylysya v proklony,
V mene v serci vdaryat' dzvony,
Zaspivayut' solov’yi.
Z nebom, z Bohom ya zillyus',
Syayvom Vyshnoho z toboyu,–
Koznyi nerv zroblyu strunoyu,
Sam ya arfoyu zroblyus'.
Yak blazennyi, ya pidu
Vhoru kruchamy, yaramy;
Budu stavyt' tobi chramy,
Doky v nebo ne vviydu.