Pid solom’yanym dachom
Spynyvsya chas,
V chati kray Bohuslava
Nakrylo nas.

Svit navkolo
Pryinyav zillya spokusy,
Z Donu dodomu
Kozak vernuvsya.

Z Donu dodomu pryishov kozak,
Dalosya kochannya yomu vznak.
Pustyla divchyna konya v mak,
Na nomu postavyla sviy znak.

Pryspiv:
Kozakove tilo ciluvala divchyna,
Moloko zelene svoye dilo robylo.
Kochannya, kochannya – Boh dav, Boh vzyav,
Do yoho prestolu kozak dushu poklav.
Kozakove tilo ciluvala divchyna,
Moloko zelene svoye dilo robylo.
Kochannya, kochannya – Boh dav, Boh vzyav,
Do yoho prestolu kozak dushu poklav.
Bohuslav! Bohuslav!

Vydity Boha, lyudyam nelehko,
Svit nechestyvyi kotyt'sya v peklo.
Lyshen kochannya holovu zbudyt',
Ale vostannye shchastya ne bude.

Z Donu dodomu pryishov kozak,
Dalosya kochannya yomu vznak.
Pustyla divchyna konya v mak,
Na nomu postavyla sviy znak.

Pryspiv