Oy shcho z to za shum uchynyvsya,
Shcho komaryk ta y na musi ozenyvsya!

Ta vzyav sobi zinochku nevelychku,
Shcho ne vmila shyty-pryasty cholovichku.

Shcho ne vmila shyty-pryasty, shche y varyty,
Shcho ne vmila z komarykom dobre zyty.

Poletiv ze komar v chyste pole,
V chysteye pole, zelenu dibrovu.

Ta y siv ze komar na dubochku,
Zvisyv svoyi ruchky y nizky po lystochku.

De vzyalasya taya shura-bura,
Vona toho komaryka z duba zdula.

Yak upav ze komar z vysokosti,
Potroshchyv-polamav rebra y kosti.

Oy upav ze komar ta y ne dyshe,
Ruchkamy y nizkamy ne kolyshe.

Pryletila mucha zalkuvaty:
– Oy de z tebe, komaryku, pochovaty?

– Pochovayte mene v chystim poli,
V chystim poli, v zeleniy dibrovi!

Ta y nasypte meni vysoku mohylu,
Oy nasypte meni vysoku mohylu!

Tudy budut' chlopci sobyratys',
Z komarovoyi mohyly chuduvatys'!

Oy shcho z tam lezyt' za pokoynyk?
Oy chy to car, chy het'man, chy polkovnyk?

A to z ne car i ne het'man, i ne polkovnyk,
A to muchy-zelenuchy polyubovnyk!