Vse ya znayu, koly ya pomru
Stanu hnomom v atlasnim zyleti,
Po meni bude hnom’yachyi trud
Zolotyt' na servizach bukety.
Ne heroy, ne prorok, ne mudrec',
Shcho ya vmiyu? Smiyatys' i plakat'.
Plomenityme miy kapturec'
Miz bokaliv, mov kvitochka maku.
Ya lyubytymu cukor i kmyn,
Malynovyi liker i hostynci,
Sered dovhoyi mamy-zymy
Budu spat' v porcelyanoviy skrynci.

Ya navchusya choroshych maner,
V porcelyanovych dam delikatnych,
Zavedu sobi trostku i lornet,
A takoz cvirkuna-muzykanta.
I z markizom zihrayu v piket,
A z markizoyu vyvchu duetyk,
I tychenko poskarzus' valetu,
Shcho bezsmertya moye zalehke.

I stolittya, i druhe, i tretye,
V chas, koly za vikonechkom snih
U starenkim kartatim zyleti
Budu zyty na radist' poetam
I malyatam kazky bubonit'.
O, ne plachte, zyvi, po meni...