V cych lisach bezboronno hasayut' vovky, nache reyndzery.
Zablokovanu zonu obchodyt' zdalya navit' doshch.
Lysh tuteshni zozuli, shcho zvut'sya "lichylnyky Heyhera",
Ne roky obicyayut', a chysla rokovanych doz.

I shamans'koyi nochi bezokoho chornoho misyacya,
Koly zemlyu, yak v savan, zahorne volohyi tuman.
Na zadalenych cvyntaryach v nebo obvuhlene svityat'sya
Syzo cynkovym odcvitom horbyky chornobylyan.

Pryspiv:
Bo nishcho ne zabudet'sya: ani imennya, ni daty.
My – ne tini, My – dushi vidnyni vovik molodi.
I koly nebesa vozvistuyut' hodynu vidplaty,
My posvidchymo vashu bayduzist' na Strashnim Sudi!

Tak ohluchlo i toskno, i tak odynoko-pustelno.
Tilky raptom iz nochi dytyam zaholosyt' sova.
Tilky Diva Prechysta iz profilem Liny Kostenko
U prostuzeniy cerkvi soboyu malya zihriva.

Tilky tini shist'och, spopelilych za vsich u chetvertim,
Prypadayut' do vikon volayut' ustamy bidy.
– Ta ozvitesya z, lyudy! Yak shcho vy zabuly pro mertvych,
To zyvym postradalcyam podayte choch kuchol vody!

Pryspiv