Misto rozkynulo v nich
Kryla cholodnych vohniv,
Prykryvayuchy nas
Vid poroznich ochey
Mertvych planet.
Vychorom temnych stychiy
Spohadiv, sniv, pochuttiv,
Kriz' rozidranyi Vsesvit,
Padaye snih v tepli slidy.

Chaotychnoho ruchu spotvorenyi svit
Znyshchyv spohady shchastya, lyubovi y dobra,
Kriz' zapecheni slozy nud'hy y samoty
My vsmichayemos' do ruk druznich tepla.

I schovavshys' daleko vid novoho dnya,
My zryvayem z dushi pervocvit pochuttiv,
I kriz' shok nespodivanych dotykiv hub
Vidchuvayemo podych zabutych chasiv,

Koly rytmy serdec' u harmoniyi sliv
Vidkryvaly novyi, nash omriyanyi svit,
Perepovnenyi syayvom novych vidchuttiv,
Shcho pidchoplyuyut' nas v nedosyaznyi polit.

I nechay ce lysh spovid' dvoch stomlenych dush
I bezumstvo ochoplenych prystrastyu til,
Ta my znovu zyvi, yak planeta Zemlya
Sered tysyach cholodnych, bezdushnych svityl...

V protyrichchi svobody, lyubovi i mriy
Ty zatrymuyesh podych vid vranishnich sniv –
Skilky dorih, vidkrytych na podych vesny!
Skilky iz nych – lyshe neprykayani sny...

Za mezeyu bezbolisnoho zabuttya
Chto peremozec'? Chto mertvyi? Chto suddya?
Skilky zyttiv, prynesenych v zertvu mriyi?
Pochuttiv, prynesenych v zertvu slovam?