"Luhom idu, konya vedu,
Rozvyvaysya, luze!
Svatay mene, kozachenku,
Lyublyu tebe duze!

Oy choch svatay, choch ne svatay,
Choch tak prysylaysya,
Shchob ta slava ne propala,
Shcho ty zalycyavsya!"

"Oy koly b ty, divchynonko,
Troshky bahatenka,
Vzyav by tebe za ruchenku,
Poviv do batenka!"

"Oy koly b ya, kozachenku,
Bula bahatenka,
Naplyuvala b ya na tebe
Y na tvoho batenka!

Oy koly b ya, kozachenku,
Ta y zabahatila,
To ya b tebe, ledachoho,
Y za charch ne schotila!"

"Boday ze ty, divchynonko,
Todi zamiz pishla,
Yak kray bytoyi dorohy
Ruta-m’yata ziyshla!"*

"Boday ze ty, kozachenku,
Todi ozenyvsya,
Yak u mlyni na kameni
Kukil urodyvsya!"

Ne zurysya, divchynonko,
Ruta zelenenka:
Cey pokynuv, druhyi bude,–
Shche z ty molodenka!

Cey pokynuv, druhyi bude,
Druhyi bude krashchyi,
A cey bude u boloti
Nad chortamy starshyi!

Kray bytoyi dorizenky
Ruta-m’yata ziyshla...
Molodaya divchynonka
Ta vze y zamiz vyishla.

A u mlyni na kameni
Kukil ne zichodyt'...
Staryi kozak, yak sobaka,
Po vulycyach chodyt'.

Oy u mlyni na kameni
Kukil ne vrodyvsya...
Staryi kozak, yak sobaka,
Y dosi ne zenyvsya!