Vyishla stara maty na krutu horonku,
Vyhlyadaye syna z viys'ka dodomonku.

– Vernysya, synonku, z viys'ka dodomonku,
Nechay tobi zmyyu shche raz holovonku.

– Ne myla-s my, maty, yak ya buv pry tobi,
Teper my ne zmyyesh, bo ya zovnyar sobi.

Holovu my zmyye zlyva doshchovaya,
Kucheri rozcheshe kulya frontovaya.