Na vysokiy hori chylyay sya chylyaye,
Kozak do divchyny nyzko sya klanyaye.
Oy sklonyv sya kozak z konya voronoho,
Lyubyla divchyna chlopcya molodoho.

A skoro pid vecher, day boze, pohodu,
Zirvalasya fylya, tonula u vodu,
Tonula u vodu divchyna chorosha,
Tilko vyplynula yeyi zovta kosa.

Nadiyshly kozaky koni napavaty,
Uzrily divchynu, staly ratuvaty.
Ratuy mya, kozache, ratuy mya molodu,
Dostanesh od mene krasnu nahorodu!

Vid batenka moho – konya voronoho,
Vid matusi moyoy – polotna lnyanoho.
Ne chochu od tebe zadnoyi zaplaty,
Tilko chochu tebe za zinonku vzyaty.

Mala by ya tobi za zinonku buty,
A volyu ya, volyu, v Dunayu vtonuty.
I vzyaly kozaky dovhuyu tychynu,
Kynuly divchynu v Dunay, v seredynu.

Tonula divchyna, tonula az do dna,
Tilko vyplynula chustochka yedvabna.
Pryishly otec, maty i cila rodyna,
Bo vze utonula chorosha divchyna.

Taku hadku mayu: pidu utoplyusya,
Do svoyoy divchyny bilshe ne vernusya.
Taku hadku mayu: pidu utoplyusya,
Do svoyoy divchyny bilshe ne vernusya.