Syntetychni travy prorostayut',
Paperovi kvity ne znykayut',
Zapashne povitrya
Mertvych pokolin.

Ty ne plach, dytyno,
Sonce shche zyve,
Namalyuy kartynu,
De vono vstaye.

Krok za krokom v stupni b’ye zalizo,
Sklyani vidblysky staly rosoyu,
Shcho z my zalyshyly
Dityam v pokolinnya...

Ty ne plach, dytyno,
Sonce shche zyve,
Namalyuy kartynu,
De vono vstaye.