Vstan, Lazaryu, vstan! Ya u smerti tebe zabyrayu –
Dusha povertayet'sya v tilo lehenko, yak dym.
Vstan, Lazaryu, vstan! Ty vze buv na dorozi do rayu –
Ta shcho z, koly peklo bez tebe nayblyzchym tvoyim...

Vstan, Lazaryu, vstan! To ne shchastya – to prosto potreba
Shche trochy po hrishniy zemli potyahnuty shleyu.
Ydy, sestram svoyim poklonysya. Shche vstyhnesh do neba;
Ya tilky zyttya – ya tobi nebahato dayu...

Pobud' troshky dyvom, bo lyudyam tak chochet'sya dyva,
Bo kary yim zvychni, shcho rik – to potop, to chuma...
Vstan, Lazaryu, vstan, i zyvy sobi dovho y shchaslyvo –
Az poky ne strinemos' tam, de vze smerti nema.

Vstan, Lazaryu, vstan! Rozmotayte yoho, iudeyi,
I vze po-novomu vitaytesya: "Lazar voskres!.."
Ya smert' peremih, ale skoro pomyryusya z neyu –
Ya mayu shche yiy doruchyty ostannye z chudes.

Rozchodyt'sya kuryava... Tane yurba na maydani,
Chtos' molyt'sya v nebo, chtos' nyshkom zmotav polotno, –
A viter vze pachne olyvamy iz Hefsymani
I tesanym derevom – zapach, zabutyi davno...

Kinchayet'sya stezka, bo maye pochatys' doroha.
Chto svitlo nese – ne spitknet'sya, proyde do kincya.
Ydy, Lazaryu, ydy, trydcyat' lit tobi slavyty Boha...
Dzvenyat' trydcyat' shekeliv... Yuda poshyv hamancya...