Svitanok osinnoho dnya,
Zachmarene sonce v blakyti,
Ukryta tumanom zemlya
Zdayet'sya, roztane shchomyti.
Zdayet'sya, shcho marevo vse,
Naspravdi z nichoho nemaye.
Zdayet'sya, tak bulo zavzdy,
Ale ce ne tak i ya znayu,

Shcho pryide vesna, pryide lyubov,
I zahoryat'sya sercya u vohni pochuttiv znov i znov.
Kazka dlya dvoch, shchastya dlya dvoch –
Vichnyi zakon, shcho bere nashi dushi v solodkyi polon.

Ne zalyshay svoyu nadiyu!
Znay, shcho i ya pro tebe mriyu,
Choch i ne znayu yak i de tebe znayty.
Pisneyu y dumkoyu prylynu,
I ohornu u tyazku dnynu
Usim teplom svoyeyi virnoyi dushi.

I pryide vesna, pryide lyubov,
I zahoryat'sya sercya u vohni pochuttiv znov i znov.
Pryide vesna, pryide lyubov,
I zahoryat'sya sercya u vohni pochuttiv znov i znov.