Z hory na dolynu, u hay po kalynu,
Tam bludyla divchynochka sim den ta y hodynu.
– Choho z ty, divchynochko, ta y po hayu bludysh?
Oy viday ty, divchynochko, moho syna lyubysh.
– Yakby-m syna ne lyubyla, to by-m ne bludyla,
Ya za tvoyim ridnym synom bystru richku bryla,
Bystru richku, bystru richku i hay zelenenkyi,
Oy to my si podobav tviy syn molodenkyi.
– Na tobi, divchynochko, konya voronoho,
Vidchepysya, divchynochko, ta y vid syna moho.
– Ya konya ba y ne beru, na koni ne yidu,
Tvoho-m syna polyubyla ta y za neho pidu.
Koho ya virne lyublyu, z tym mni podruzit',
Kotru bidu nenavydzu, to my ne kazit'!