Doshch zmyv vse nebo moye. Chmary – chuzi.
Pochavsya proces znyshchennya moho bezkrayno-blakytnoho neba.
Podyvys' nehayno!
Yak i vsi nepomitni slidy... Tak, tak chochet'sya vzyaty i sterty vse mynule z sebe.
Yak ya chotiv c'oho mynuty, ale ne zmih...

Pospishay, ya ne zlitayu za sotni myl do steli mriy.
Nikoho ne zalyshyvshy znyknu v tretiy hodyni
Spalyu lysta ta foto u poshukach pershoho dnya
"Zroby shchos' diysno cikave..."
Soromno buty tym, chto ye takym, yak ya..
...zroby mene spravznim

Serce mriy – chochesh rozbyi, chochesh – zbery..."
Moyi vitannya vam, ce ostanniy den na zemli...

Nadvori cholodnyi doshch, ale ya dyvlyus' sviy teplyi son,
Chochu ne spaty, prosto z kymos' dyvytys' na noho.
V cholodnyi den ne dochekayus' ya teplu nich ta z neba vodu,
Probach meni, nebo.
Yaskravyi ranok u vikni, ale ne vstanu,
tini zakryyut' ochi meni cholodom.
Ya mozu spalachnuty bez iskry, ce pershyi krok do mety – "Ya teper potriben"

Nadvori cholodnyi doshch, ale ya dyvlyus' sviy teplyi son...