Budu, budu, budu, budu bytysya –
Nema choho na mene tak dyvytysya!
Vse zyttya bez tata, vse zyttya bez mamy,
Dorohu probyvayu sam – kulakamy!
Ves' svit proty mene, ya ves' proty svitu.
Ya dam sobi rady – ne vchit' mene zyty!
Ce chto tam krychyt': "Zaspokoysya, malyi"?
Ne liz'te do mene, tomu shcho ya zlyi!

Ta nema hirsh nikomu oy yak tiy syrotyni,
Oy nichto ne pryhorne pry lychiy hodyni.

I znovu ya pochynayu machatysya –
Ne varto bulo do mene chiplyatysya!
Yakby ya probachyv naymenshu obrazu,
To b samopovahu vtratyv odrazu.
Chto meni kazatyme, shcho tak ne mozna,
Chay krashche dast' hroshey – i tym dopomoze!
A vodu cholodnu na mene ne lyi –
Ya ne ocholonu, tomu shcho ya – zlyi!

Ta ne pryhorne bat'ko, ta ne pryhorne maty,
A tilko toy pryhorne, shcho dumaye braty.

I koznoho razu, koly chtos' lize v dushu,
Stayu za sebe murom, bo tak stavaty mushu.
Tak biyka za biykoyu, nemov krok za krokom.
Ta, chasom, moya zlist' vylazyt' meni bokom...

Oy naletily husy oy z dalekoho krayu,
Oy skolotyly vodu v tychomu Dunayi.

Oy boday ze vy, husy, oy z pir’yachkom propaly,
Oy yak my lyubylysya, teper perestaly.
Oy yak my lyubylysya, oy yak zerno v horisi,
A teper roziyshlysya, yak tuman po lisi.
Oy yak my lyubylysya, oy yak holubiv para,
A teper roziyshlysya, yak chornaya chmara.
Oy yak my lyubylysya, oy ryba z vodoyu,
A teper roziyshlysya, yak brat iz sestroyu.